Ich skuteczność została potwierdzona w kilkunastu badaniach przeprowadzonych u dzieci. Najdłużej stosowanym lekiem biologicznym w terapii CD jest infliximab, chimeryczne mysio-ludzie przeciwciało monoklonalne klasy IgG1. Model podawania infliximabu w terapii indukującej remisję

(5 mg/kg dożylnie w tygodniu 0–2–6), a następnie w terapii podtrzymującej co 8 tygodni, jest powszechnie stosowany zarówno w populacji selleck chorych dorosłych, jak i dzieci. Skuteczność infliximabu u dzieci z CD została potwierdzona w wielu badaniach. Jednym z pierwszych badań wykazującym bardzo dobrą skuteczność podaży pojedynczej dawki infliximabu u dzieci było badanie przeprowadzone przez Baldassano i wsp. [29]. Podobny rezultat leczenia odnotowano w badaniu opublikowanym przez Cezarda i wsp. [30]. Kluczowym badaniem potwierdzającym Osimertinib mw skuteczność i bezpieczeństwo stosowania infliximabu nie tylko w indukcji remisji, ale również w jej podtrzymaniu, przeprowadzonym na dużej grupie pacjentów z średniociężką i ciężką postacią choroby Leśniowskiego i Crohna jest badanie REACH opublikowane w 2007 r. [31]. Wykazano, że schemat podaży infliximabu co 8 tygodni w podtrzymaniu remisji jest skuteczniejszy niż co 12 tygodni. Wyniki tego badania potwierdzają, że infliximab jest lekiem skutecznym w stosowaniu przy

terapii zarówno indukującej, jak i w podtrzymującej remisję w grupie dzieci z ciężką i średniociężką postacią choroby Leśniowskiego i Crohna, nieodpowiadającą na leczenie konwencjonalne. Podobne wyniki potwierdzające efekt stosowania infliximabu uzyskano w badaniu przeprowadzonym w populacji polskich dzieci [32] and [33]. Warto wspomnieć również o wynikach badań prospektywnych przeprowadzonych w małych grupach pacjentów [34] and [35]. W tych badaniach stwierdzono lepszą odpowiedź na pojedynczą dawkę infliximabu u pacjentów z krótkim czasem trwania choroby Leśniowskiego i Crohna. Związane jest to najprawdopodobniej z większą skutecznością preparatu anty-TNF-α u pacjentów

z aktywnym stanem zapalnym niż u osób z długotrwającą chorobą i większą komponentą zwłóknienia. Dodatkowo wykazano, że terapia infliximabem u dzieci umożliwia uzyskanie głębokiej remisji z całkowitym eltoprazine wygojeniem błony śluzowej [29], [32] and [36]. Podsumowując, obecnie infliximab jest stosowany w indukcji, jak i w podtrzymaniu remisji u pacjentów, również dzieci, z średniociężką i ciężką postacią choroby Leśniowskiego i Crohna przy nieskutecznym leczeniu konwencjonalnym. Jest również lekiem z wyboru w momencie wystąpienia przetok [37] and [38]. Jednak w blisko 50% przypadków u pacjentów leczonych infliximabem występuje konieczność zwiększenia dawki, a u około 30% pacjentów obserwuje się utratę odpowiedzi na stosowane leczenie w ciągu trzech lat stosowania [39]. Związane jest to najprawdopodobniej z chimeryczną strukturą preparatu oraz wytworzeniem przeciwciał przeciwko infliximabowi.